در برنامه‌های مکتب اسلامی، برای تامین هزینه‌های مالی برنامه‌ها مثل سفرها و ... هیچ وقت اجباری برای پرداخت از طرف خانواده‌ها نیست.
فضای مکتب به گونه ای طراحی شده است که هر خانواده به صورت داوطلبانه هر مقدار که بخواهد در تامین هزینه‌ها شریک میشود، و با توکّل به خداوند تاکنون برای هزینه‌ها مشکلی نبوده است.
برای مشارکت داوطلبانه خانواده‌ها تدابیری اندیشیده شده است مثل صندوق #قرض‌الحسنه، فعالیت‌های #اقتصادی و ... که به صورت مفصل در یادداشت‌های بعدی منتشر خواهد شد، امّا گوشه‌ای از این #مشارکت را در یادداشت یکی از #بانوان مکتب اسلامی بخوانید:
دیروز جلسه #امت_واحده بود. مسئول واحد خواهران مکتب اسلامی جلسه را اینجوری شروع کرد:
«قراره آخر هفته، دخترای #مکتب_اسلامی رو ببریم به یه #سفر. توی این سفر، با خانم #خیرالنساء صدخروی دیدار داریم که زمان جنگ، بانی کمک‌های پشت جبهه توی روستاشون بودن، دو روز هم توی همون مکان، #اعتکاف_علمی داریم تا بچه‌ها به درس‌هاشون برسن.
خب؛ از طرفی این سفر هزینه‌هایی رو داره، از طرف دیگه ما دوست نداریم خانواده‌ای به خاطر نداشتن هزینه، مانع اومدن فرزندش به سفر بشه. به نظر شما چی کار می‌تونیم انجام بدیم؟ راهکار شما چیه؟»
یکی از مادرها گفت:
«خب به جای هزینه، مواد غذایی خشک از بچه‌ها بخواین. مثلا همه برنج و حبوبات و ... بیارن، اونجا همه رو جمع کنین و براشون بپزین.»
عده‌ای در جوابش گفتند:
«هزینه‌ش رو بدیم راحت تره. مگه بچه‌هامون توی خونه‌ی خودمون همون غذا رو نمی‌خورن؟ مگه توی خونه براشون هزینه نمی‌کنیم؟ حالا هزینه اون دو روز رو می‌دیم به مکتب.»
یکی دیگر از مادرها گفت:
«من صبحانه‌ی روز جمعه‌شون رو به عهده می‌گیرم.»
آخرِ جلسه هزینه‌ی یک وعده عدسی رو نقداً به ما دادند.
یکی هم گفت:
«توی این دو روز، هر چی نون نیاز داشتین، من تقبل می‌کنم.»
یکی دیگر هم مواد اولیه‌ی یک وعده‌ی دیگر را قبول کرد.
در نهایت هم یکی از مادرها پیشنهاد داد که هزینه‌ای برای اردو تعیین بشود، هر کس توانش را داشت بپردازد. هزینه‌ی آن چند نفری که نتوانستند بپردازند را ما بین خودمان قسمت می‌کنیم؛ البته اینکه چه کسی پرداخت کرده یا چه کسی پرداخت نکرده گفته نمی‌شود.
دغدغه‌ای بود که امروز در دل امت واحده حل شد. خدا را شکر
